آرتور مامو-مانی، معمار فرانسوی مقیم لندن، با پروژه‌ای نوآورانه و مبتنی بر اصول معماری پایدار و زیست‌محیطی، برنده رقابت بین‌المللی «Shaping Water» شد. این مسابقه جهانی با هدف ارائه راهکارهای طراحی پیشرو و پایدار برای فضاهای عمومی برگزار گردید و از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا با بهره‌گیری از دانش هیدرودینامیک و زیست‌اقلیم، سازه‌ای منطبق با سایت تاریخی دروازه سنت جان لندن طراحی کنند که نشان‌دهنده تعامل هوشمندانه بین انسان و عنصر آب باشد. پروژه منتخب با عنوان «جزر و مد هماهنگ» (Harmonic Tides) در هفته طراحی کلارکنول ۲۰۲۵ معرفی و اجرا خواهد شد.
این اثر معماری مفهومی، متشکل از دو دیوار موج‌دار با هندسه‌های پیچیده و پارامتریک است که از فرم‌های دینامیک طبیعی مانند گرداب‌های رودخانه‌ای و جریان‌های مارپیچ اقیانوسی الگوبرداری شده است. سازه با فناوری چاپ سه‌بعدی پیشرفته تولید شده و طراحی ماژولار آن امکان سفارشی‌سازی دقیق و بهینه‌سازی مصرف مواد را فراهم می‌آورد. به‌کارگیری نورپردازی LED در تعامل با موسیقی محیطی، تجربه چندحسی تعاملی خلق می‌کند که بازدیدکنندگان را به درک تازه‌ای از پویایی آب و فضای پیرامونی دعوت می‌نماید.
ماژول‌های سازه از PLA (پلی‌لاکتیک اسید)، بیوپلاستیکی تولید شده از منابع زیستی تجدیدپذیر همچون شکر، ساخته شده‌اند. این ماده به دلیل قابلیت کمپوست‌پذیری و کاهش آلاینده‌های زیست‌محیطی، گزینه‌ای ممتاز در طراحی پایدار محسوب می‌شود. همچنین، استفاده از ماژول‌های بازیافتی و بازپیکربندی شده، مبتنی بر رویکرد طراحی چرخه‌ای (Circular Design)، میزان ضایعات و مصرف انرژی را به حداقل رسانده است. تولید محلی این ماژول‌ها در استودیوی مامو-مانی در لندن، نشانگر تعهد پروژه به کاهش ردپای کربنی و افزایش بهره‌وری زیست‌محیطی است.
هیئت داوران، این پروژه را به دلیل تلفیق هوشمندانه فناوری‌های نوین، طراحی پارامتریک و رویکرد زیست‌محیطی پیشرو، تحسین نمودند. «جزر و مد هماهنگ» به عنوان نمونه‌ای شاخص از معماری باززاینده (Regenerative Architecture) شناخته می‌شود؛ رویکردی که فراتر از کاهش تأثیرات منفی، به احیاء و تقویت اکوسیستم‌های طبیعی و انسانی می‌پردازد. این پروژه نمایانگر آینده‌ای است که در آن طراحی معماری با درک عمیق‌تری از فرایندهای زیستی، چرخه‌های طبیعی و تکنولوژی‌های پایدار، به خلق فضاهایی با ارزش‌های اکولوژیک و فرهنگی می‌انجامد.