معماری در سال 2024، با تمرکز بر پایداری، سازگاری و رفاه انسان مشخص شده است. در این مقاله درباره اینکه چگونه این روندهای نوظهور زندگی را غنی می کنند و به آینده ای سالم تر کمک می کنند، مطالعه می کنید.
گرایش‌های نوظهور معماری برای سال 2024، مطمئناً شما را نسبت به آینده هیجان‌زده خواهند کرد. به طور خاص میتوان گفت پایداری در معماری همچنان به رقم زدن آینده طراحی ادامه می دهد.
این امر از طریق ادغام فناوری‌های پیشرفته مانند مدل‌سازی پارامتریک، چاپ سه بعدی و مواد پایدار برای ایجاد سازه هایی امکان پذیر است که نه تنها نیازهای امروزی را برآورده می‌کنند، بلکه اثرات زیست‌محیطی را برای نسل‌های آینده کاهش می‌دهند.
میتوان با قاطعیت گفت که پایداری دیگر در هنگام طراحی یک فکر ثانویه نیست، و در عوض یکی از ملاحظات اساسی در هر مرحله از فرآیند معماری است. نوآوری و پایداری با هم نه تنها ظاهر معماری را بازتعریف می‌کنند، بلکه راه را برای ایجاد یک رابطه هماهنگ‌تر میان ما انسان ها و سیاره مان هموار می‌کنند.
طرح های پایدار و سازگار با محیط زیست مسئولیت زیست محیطی و بهره وری منابع در معماری را در اولویت قرار می دهند. این طرح ها عمداً تأثیرات منفی روی کره زمین را به حداقل می رسانند و علاوه بر به وجود آوردن محیط‌های داخلی سالم‌تر، سازگاری جامعه را نیز ارتقا می‌دهند. با افزایش تغییرات آب و هوا، طراحی پایدار برای آینده ای سبزتر ضروری می شود، بنابراین بیایید برخی از روش های برتر را که در معماری مشاهده می کنیم، مرور کنیم.
معماران مبتکر به طور فزاینده ای از مواد سازگار با محیط زیست در طرح های خود استفاده می کنند. این مواد شامل فولاد بازیافتی، چوب بازیافتی، بامبو، چوب پنبه و پلاستیک های بازیافتی می باشد. معماران با اولویت بندی این مواد سازگار با محیط زیست، علاوه بر کاهش مصرف منابع، باعث کاهش ایجاد آلودگی و تولید زباله در طول فرآیند ساخت و ساز می شود.
استفاده از فناوری انرژی کارآمد در قلب معماری پایدار قرار دارد. معماران از فناوری های مختلفی برای به حداقل رساندن مصرف انرژی و اتکا به سوخت های فسیلی استفاده می کنند – از استراتژی های طراحی غیرفعال مانند جهت گیری و تهویه طبیعی گرفته تا سیستم های پیشرفته مانند پانل های خورشیدی، گرمایش زمین گرمایی و اتوماسیون ساختمان های هوشمند.-
این موارد در نهایت باعث کاهش انتشار کربن و هزینه های عملیاتی برای صاحبان ساختمان می شود.
اعمال روندهای سیستم ساختمان سبز، از جمله گواهینامه LEED (رهبری در طراحی انرژی و محیط زیست) و اصول طراحی بیوفیلیک (زیست گرایی)، به طور فزاینده ای توسط معماران متعهد به پایداری پذیرفته می شود. این شیوه‌ها استراتژی‌هایی مانند بهینه سازی استفاده از بستر طراحی، حفظ زیستگاه های طبیعی، و ارتقای رفاه ساکنان از طریق دسترسی به نور روز، مناظر طبیعت، و بهبود کیفیت هوای داخل خانه را در اولویت قرار می‌دهند، محیط‌هایی را که هم مردم و هم سیاره را پرورش می‌دهند.
برای کمک به شما در درک اینکه چگونه معماران طرح های خود را پایدارتر و سازگارتر با محیط زیست می کنند، به چند نمونه می پردازیم.
Edge در آمستردام، که به عنوان پایدارترین ساختمان اداری جهان مشهور است، دارای ویژگی های نوآورانه ای مانند پنل های خورشیدی، نورپردازی LED کم مصرف و سیستم هوشمندی است که آب و هوا و روشنایی را بر اساس محل سکونت تنظیم می کند.
مرکز Bullitt در سیاتل نمونه فوق العاده دیگری در رابطه با پایداری است و نیازهای انرژی خود را به طور کامل از منابع تجدید پذیر تامین می کند. این ساختمان همچنین از توالت های کمپوست و بهره برداری از آب باران استفاده می کند.
هر دوی این پروژه ها نشان می‌دهند که معماری پایدار فقط یک مفهوم نظری نیست، بلکه یک واقعیت ملموس است که آینده محیط اطراف ما را شکل می‌دهد.
