بازسازی و نوسازی تطبیقی با تبدیل سازه های موجود به فضاهای زنده و پایدار، شیوه های معماری را بازتعریف می کند. با این رویکرد، معماران می توانند جان تازه ای به ساختمان های قدیمی بدهند و اطمینان حاصل کنند که علاوه بر حفظ جزئیات مهم این میراث، نیازهای مدرن را نیز برآورده می کنند. این امر همچنین به کاهش ضایعات و اثرات زیست محیطی کمک می کند و گذشته و حال را به بهترین شکل ممکن گرد هم می آورد. در اینجا برخی از راه هایی که معماران از آن ها استفاده می کنند آورده شده است:
با محبوبیت بیشتر و بیشتر پایداری، اهمیت بازسازی تطبیقی برای معماران همچنان در حال افزایش است. با فضا و منابع محدود، تغییر کاربری سازه های موجود راه حلی پایدار برای رفع نیازهای در حال تغییر و در عین حال حفظ میراث فرهنگی می باشد. معمارانی که وظیفه بازسازی تطبیقی در پروژه هایشان را بر عهده دارند، به چالش کشیده می‌شوند تا فضاها را دوباره تصور کنند و تاریخ را با عملکرد مدرن ترکیب کنند.
احتمالاً این ایده را در محله خود در عمل دیده اید. با این ایده، معماران ساختمان های قدیمی را بازسازی می کنند تا اثرات زیست محیطی را به حداقل برسانند، منابع را حفظ کنند و احیای جامعه را تقویت کنند. این رویکرد ضمن محترم شمردن میراث فرهنگی، ضایعات و مصرف انرژی را کاهش می دهد.
همانطور که اشاره کردیم، معماران هنگام بررسی نوسازی مکان‌های تاریخی، به سادگی ساختمان‌ها را خراب نمی‌کنند و ساختمان‌های مدرن جدید طراحی نمی‌کنند. در عوض، حفظ اهمیت فرهنگی و تاریخی بنا قبل از ایجاد هرگونه تغییر به شدت مورد توجه قرار می گیرد. در واقع، حفظ اهمیت فرهنگی و تاریخی یک جنبه اساسی از عملکرد معماری است.
معماران ساختمان هایی را که دارای اهمیت فرهنگی و تاریخی هستند شناسایی، مستندسازی و حفاظت می کنند. آنها این کار را از طریق تحقیقات دقیق، بازسازی حساس و استفاده مجدد تطبیقی انجام می دهند که به حفظ اصالت و یکپارچگی این سایت ها کمک می کند و در عین حال امکان استفاده مداوم و لذت بردن از آنها را برای جوامع فراهم می کند.
High Line در شهر نیویورک به عنوان نمونه بارز یک پروژه بازسازی تطبیقی موفق است. در این سناریو، یک راه آهن مرتفع متروکه به یک پارک عمومی پر جنب و جوش تبدیل شد که طبیعت را با زیرساخت های شهری ترکیب می کند.
پروژه قابل توجه دیگر، Tate Modern در لندن است، که زمانی یک نیروگاه از کار افتاده بود، اکنون یک موزه مشهور جهانی هنر معاصر است که ادغام هماهنگ میراث صنعتی با احیای فرهنگی را به نمایش می گذارد.
نزدیکتر به طبیعت، پروژه Eden در کورنوال یک معدن خاک رس چینی متروکه را به یک باغ گیاه شناسی گسترده و مرکز آموزشی تبدیل کرد و نشان داد که چگونه معماری می تواند با محیط زیست هماهنگ باشد.
این پروژه ها نه تنها جان تازه ای به فضا های فراموش شده می بخشند، بلکه به‌عنوان مدل های الهام بخش برای نوسازی شهری پایدار و مشارکت جامعه در آن عمل می‌کنند.