بالا بردن فونداسیون ساختمان‌ها، پاسخی مهندسی و اقلیمی به شرایط دشوار زمین مانند سیلاب، طوفان، ذوب یخ‌های قطبی، رطوبت بالا و محیط‌های حساس زیست‌محیطی است. این راهکار در معماری معاصر، علاوه بر حفاظت از سازه، با ارتقای جریان هوا، کاهش آسیب‌های اقلیمی، احترام به بافت فرهنگی و کاهش ردپای زیست‌محیطی، به یکی از رویکردهای کلیدی طراحی تبدیل شده است. از مناطق سیلاب‌خیز تا اقلیم‌های گرمسیری، بالا بردن سازه‌ها به کاهش خسارت، بهبود تهویه، و تطبیق با طبیعت کمک می‌کند.
می 17, 2025
معماری زیست‌گرایانه بدون استفاده از گیاهان با تمرکز بر اصول نامرئی مانند چشم‌انداز، پناه، رمزآلودی و ریسک، به‌جای صرفاً افزودن فضای سبز، به بهبود رفاه روانی و فیزیولوژیکی انسان کمک می‌کند. این رویکرد که بر اساس پیوند تکاملی انسان با طبیعت شکل گرفته، از طریق طراحی هوشمندانه فضاها، به کاهش استرس، افزایش تمرکز و تقویت تعلق فضایی منجر می‌شود، حتی در فضاهای فاقد عناصر طبیعی واقعی.
می 3, 2025