معماری زیست‌گرایانه بدون استفاده از گیاهان با تمرکز بر اصول نامرئی مانند چشم‌انداز، پناه، رمزآلودی و ریسک، به‌جای صرفاً افزودن فضای سبز، به بهبود رفاه روانی و فیزیولوژیکی انسان کمک می‌کند. این رویکرد که بر اساس پیوند تکاملی انسان با طبیعت شکل گرفته، از طریق طراحی هوشمندانه فضاها، به کاهش استرس، افزایش تمرکز و تقویت تعلق فضایی منجر می‌شود، حتی در فضاهای فاقد عناصر طبیعی واقعی.
می 3, 2025